Ιωάννης Μακρόπουλος

Ο Roger Moore, ο ηθοποιό&sigmaf; που ενσάρκωσε τι&sigmaf; περισσότερε&sigmaf; φορέ&sigmaf; εω&sigmaf; σήμερα τον θρυλικό James Bond, ταξιδεύοντα&sigmaf; συχνά για τι&sigmaf; απαιτήσει&sigmaf; των γυρισμάτων του σε όλη την υφήλιο, είχε πει το εξή&sigmaf;: “Μπορεί&sigmaf; να καταλάβει&sigmaf; τα πάντα για μια χώρα που επισκέπτεσαι, ανοίγοντα&sigmaf; για πέντε λεπτά την τηλεόραση στο ξενοδοχείο”. Ο καημένο&sigmaf; ο Bond, James Bond, θα τα έβρισκε πραγματικά σκούρα και ίσω&sigmaf; για πρώτη φορά να αποτύγχανε σε μια αποστολή του, αν του ανατίθονταν να σώσει την Ελλάδα (κι αυτό παρόλο που έχει αντιμετωπίσει επιτυχώ&sigmaf; ζάμπλουτου&sigmaf; παρονοϊκού&sigmaf; επιστήμονε&sigmaf;, μοχθηρού&sigmaf; απολυταρχικού&sigmaf; ηγεμόνε&sigmaf;, πολυπρόσωπε&sigmaf; εγκληματικέ&sigmaf; οργανώσει&sigmaf;). Γιατί θα αποτύγχανε; Όποιο&sigmaf; έτυχε να ανοίξει πέντε λεπτά την τηλεόραση του το βράδυ τη&sigmaf; Δευτέρα&sigmaf;, δεν αποκλείεται να είδε την αποθέωση του Τσίπρα από μια Ελληνίδα ψηφοφόρο στον “Eνικό”. Είναι εύλογη η απορία του γιατί σε αυτή τη χώρα δίνεται δημόσιο βήμα στον “καθέναν κανέναν” ιδεοληπτικό και ανερμάτιστο που πετάει το μακρύ και το κοντό του, την ίδια στιγμή που σπανίω&sigmaf; θα δει κανεί&sigmaf; καλεσμένου&sigmaf; των “πυλωρών” - δημοσιογράφων, ανθρώπου&sigmaf; με προτάσει&sigmaf; και ειρμό, με έστω στοιχειώδε&sigmaf; πνευματικό υπόβαθρο. Προφανώ&sigmaf; και δεν είναι δείγμα δημοκρατία&sigmaf; - όπω&sigmaf; συχνά υποστηρίζεται - η πρόσκληση σε ρεσιτάλ μπαρουφολογία&sigmaf; των συγκεκριμένων οποιωνδήποτε. Είναι δείγμα του πόσο έχει εκπέσει η έννοια τη&sigmaf; δημοκρατία&sigmaf; μα&sigmaf;, καθώ&sigmaf; τέτοιοι φερέλπιδε&sigmaf; σαχλών επιθεωρησιακών σκετ&sigmaf; - ή πολύ απλά νούμερα και ψώνια- σφετερίζονται μονίμω&sigmaf; τον δημόσιο λόγο, με τι&sigmaf; ευλογίε&sigmaf; των αντίστοιχων “ενημερωτικών” εκπομπών, αλλά και του κοινού που τι&sigmaf; παρακολουθεί. Παρόλα αυτά, έχω την αίσθηση ότι για πρώτη ίσω&sigmaf; φορά, οι φανφάρε&sigmaf; ήσαν χρήσιμε&sigmaf;. Και αυτό γιατί απαντήθηκε ένα ερώτημα που βασανίζει πολύ κόσμο. Πόσο σανό μπορεί να τρώνε αυτοί που, άντε πίστεψαν τον Γενάρη στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά 18 μήνε&sigmaf; και 2 μνημόνια μετά, συνεχίζουν να καταπίνουν λαίμαργα το 24% ΦΠΑ, αντιαναπτυξιακέ&sigmaf; φοροεπιβαρύνσει&sigmaf;, μειώσει&sigmaf; συντάξεων, και τα υπόλοιπα “αριστερά” μέτρα; Πόσο σανό μπορεί να τρώνε αυτοί που συνεχίζουν να δίνουν ένα δημοσκοπικό 15%- 18% στην κυβέρνηση, το οποίο συνεισφέρει στην θρασύτητα με την οποία τοποθετούνται οι κυβερνητικοί βουλευτέ&sigmaf; και υπουργοί; Πόσο σανό μπορεί να τρώνε αυτοί που συνεχίζουν να στηρίζουν τον Αλέξη Τσίπρα μετά από αμέτρητα ψέματα; Η αίσθηση στο ευρύ κοινό είναι ότι πρόκειται είτε για σανοφάγου&sigmaf;, είτε για βολεμένου&sigmaf; απατεώνε&sigmaf;. Μάλλον δεν του&sigmaf; αφορά βέβαια - σιγά μην πληρώσουν τα σπασμένα, δεν είναι κορόιδα, εδώ ο ηγέτη&sigmaf; του&sigmaf; δήλωνε δημόσια ω&sigmaf; αντιπολίτευση ότι δεν θα πληρώσει τον ΕΝΦΙΑ, τον οποίο τώρα επιβάλλει ω&sigmaf; πρωθυπουργό&sigmaf;. Προχθέ&sigmaf; μάθαμε την αλήθεια επιτέλου&sigmaf;. Προφανώ&sigmaf; και δεν τρώνε σανό, όπω&sigmaf; αποδείχτηκε από την συγκεκριμένη ψηφοφόρο- υπόδειγμα του ΣΥΡΙΖΑ, που υπερασπίζοταν το καημένο το παιδί που αρρώστησε (ναι, τον Τσίπρα εννοεί). Το τηλεοπτικό απόσπασμα του 2007, σε μια άλλη τηλεοπτική εκπομπή υψηλού πολιτισμικού περιεχομένου, όπου η ίδια κυρία τρώει με απόλαυση “σουβλάκι” ακρίδων και άλλα ζωήφυα είναι διαφωτιστικό. Αυτοί που ακόμα και σήμερα αποθεώνουν τον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αφελεί&sigmaf; σανοφάγοι. Οι διατροφικέ&sigmaf; του&sigmaf; συνήθειε&sigmaf;, ο πολιτικό&sigmaf; του&sigmaf; λόγο&sigmaf; και “Λόγο&sigmaf;”, ταυτίζονται με χαρακτηριστικά του γύπα και άλλων αρπακτικών πτηνών, που βλέπουν νεκρά ζώα, κάθε λογή&sigmaf; έντομα, ακόμα και κατσαρίδε&sigmaf;, ω&sigmaf; ένα εξαίσιο μεζέ για την δίαιτά του&sigmaf;. Τελικά λοιπόν, δεν τρώνε σανό, τρώνε κατσαρίδε&sigmaf;. Και στην περίπτωση του&sigmaf; η κατσαριδοφαγία, εύκολα κρίνεται και ω&sigmaf; καννιβαλισμό&sigmaf;!

Κορέα: Μια νέα εποχή ( ; )

Υπάρχει τελικά αλυτρωτισμός στη F.Y.R.O.M;

Η προοπτική ένταξης στην Ε.Ε. για τις χώρες των Δυτικών Βαλκανίων και ο παράγοντας της Κίνας

Γερμανικές εκλογές 2017 – Μία συνολική αποτίμηση

Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω

Fair Trade Hellas: Προωθωντας τις αξιες του δικαιου και αλληλεγγυου εμποριου στην Ελλαδα

Επανεξεταζοντας το ρολο και τους ορους της Συνθηκης Σενγκεν

«ΜΠΟΡΟΥΜΕ» – Καμια μεριδα φαγητου χαμενη

Γιωργος Δημαρας: “Ειναι αναγκαια η διαμορφωση μιας διαφορετικης πολιτικης με βαση ενα διαφορετικο προτυπο ατομικης και συλλογικης συμπεριφορας”

Συνεντευξη απο την Μαρια Χιονη, καθηγητρια «Αγγλικης Ιατρικης & Νομικης Ορολογιας» στο Διδασκαλειο του Εθνικου Καποδιστριακου Πανεπιστημιου Αθηνων