Μαίρη Βαρζακάκου

Ελλάδα 2015, Μνημόνιο 3 και η ανεργία να ανέρχεταιι στο 1,5 εκατομμύριο άτομα. Αναμφίβολα, το τρεχούμενο έτο&sigmaf; σηματοδοτεί μια “ιστορική” αλλαγή στα πολιτικοκοινωνικά δρώμενα τη&sigmaf; χώρα&sigmaf;. Μια αλλαγή, το πρόσημο τη&sigmaf; οποία&sigmaf;, αν θα είναι θετικό ή αρνητικό, διερευνάται. Τι&sigmaf; πταίει; Ομολογουμένω&sigmaf;, τα λάθη τη&sigmaf; ελληνική&sigmaf; εξωτερική&sigmaf; πολιτική&sigmaf; καθ’όλη τη διάρκεια τη&sigmaf; ιστορία&sigmaf; ευθύνονται για τα παραπάνω. Ιστορικά, παρατηρείται μια διαπραγματευτική ακαμψία, η οποία οφείλεται στην άγνοια λειτουργία&sigmaf; του διεθνού&sigmaf; συστήματο&sigmaf; καθώ&sigmaf; και στην αδυναμία χάραξη&sigmaf; ενό&sigmaf; μακρόπνοου σχεδίου, που να αποσκοπεί στη διαφύλαξη των εθνικών συμφερόντων και συνεπώ&sigmaf; τη&sigmaf; εθνική&sigmaf; κυριαρχία&sigmaf;. Η αδυναμία αυτή, συνεπώ&sigmaf;, μεταφράζεται πρακτικά σε μια μόνιμη πρόσδεση στο άρμα των ξένων δυνάμεων, όπω&sigmaf; η προέκταση τη&sigmaf; στρατιωτική&sigmaf; συμμαχία&sigmaf; του ΝΑΤΟ στο πολιτικό επίπεδο μέσω τη&sigmaf; εκχώρηση&sigmaf; τη&sigmaf; εθνική&sigmaf; κυριαρχία&sigmaf; για θέματα που άπτονται τη&sigmaf; εσωτερική&sigmaf; πολιτική&sigmaf; και πολιτική&sigmaf; ασφάλεια&sigmaf; καθώ&sigmaf; και πιο σύγχρονα, με την εξουσιοδότηση των ευρωπαϊκών θεσμών να προτείνουν πιθανή κυβέρνηση τεχνοκρατών στη χώρα. Παράλληλα, παρουσιάζεται διαχρονικά η στείρα επιμονή στη χάραξη εσωτερική&sigmaf; πολιτική&sigmaf; με στόχο την πλήρη απαξίωση τη&sigmaf; εξωτερική&sigmaf;, αποσκοπώντα&sigmaf; στην εκπλήρωση μικροκομματικών σκοπιμοτήτων, παρά στην επιδίωξη έντιμων πατριωτικών προτάσεων που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν υπερκομματικέ&sigmaf; και να χαίρουν καθολική&sigmaf; αποδοχή&sigmaf;. Στο πλαίσιο αυτό, εντάσσεται και το αίσθημα του “εθνικού διχασμού”, το οποίο αποτυπώνεται στην αδυναμία κοινή&sigmaf; σύμπλευση&sigmaf; σε σοβαρά εθνικά ζητήματα. Η διαφορετικότητα στην ανταλλαγή απόψεων αντιμετωπίζεται σκεπτικά, ενδεχομένω&sigmaf; και ρατσιστικά , με αποτέλεσμα τη δυσκολία σύζευξή&sigmaf; του&sigmaf;. Τέλο&sigmaf;, ένα επίση&sigmaf; πολιτικό σφάλμα τη&sigmaf; διακυβέρνηση&sigmaf; τη&sigmaf; χώρα&sigmaf; κατά την περίοδο τη&sigmaf; μεταπολίτευση&sigmaf; και έπειτα, θεωρείται η διαχείριση και η αντιμετώπιση του Κυπριακού ζητήματο&sigmaf;, το οποίο δεν εντάχθηκε επιτυχώ&sigmaf; στον τομέα τη&sigmaf; εσωτερική&sigmaf; πολιτική&sigmaf; για την επίτευξη εθνική&sigmaf; ομοιογένεια&sigmaf; ,παρά αποτέλεσε βορά ξένων παραγόντων. Σε διεθνέ&sigmaf; επίπεδο, οφείλουμε να κατανοήσουμε πω&sigmaf; το διαπραγματευτικό παιχνίδι, παίζεται με όρου&sigmaf; ισορροπία&sigmaf; ισχύο&sigmaf;, δηλαδή το κατεστημένο ευρωπαϊκό και διεθνέ&sigmaf; σύστημα οφείλει την διατήρησή του, στην ήδη διαμορφωμένη θέση-status των κρατών-μελών. Επομένω&sigmaf;, ένα ενδεχόμενο Grexit θα δημιουργήσει κενό στην ισορροπία ισχύο&sigmaf; καθώ&sigmaf; συνεπάγεται αυτομάτω&sigmaf; τη διάλυση ή την αναμόρφωση τη&sigmaf; Ευρωπαϊκή&sigmaf; Ένωση&sigmaf;. Επιπλέον, πρέπει να γίνει αντιληπτό πω&sigmaf; τα δημοκρατικά ελλείμματα που παρουσιάζουν οι ευρωπαϊκοί θεσμοί, θεωρούνται απολύτω&sigmaf; φυσιολογικά δεδομένου ότι οι θεσμοί εντάσσονται στην κρατική κυριαρχία αργά ή γρήγορα, χάνοντα&sigmaf; κατά αυτόν τον τρόπο την αμερόληπτη δράση του&sigmaf;. Άλλωστε αποτελούν δημιουργήματα των κρατών. Δεδομένων των παραπάνω, ορθολογική διαπραγματευτική τακτική μια&sigmaf; χώρα&sigmaf; αποτελεί η διεκδίκηση των εθνικών τη&sigmaf; συμφερόντων στο πλαίσιο κόστου&sigmaf;-οφέλου&sigmaf; κατά τη συμφωνία. Για μια μικρή πληθυσμιακά, αλλά και σε όρου&sigmaf; ισχύο&sigmaf;, χώρα, όπω&sigmaf; η Ελλάδα, η βέλτιστη τακτική θεωρείται η εφαρμογή των άμεσων θεσμών δημοκρατία&sigmaf; όπω&sigmaf; στο πλαίσιο τη&sigmaf; Ευρωπαϊκή&sigmaf; Ένωση&sigmaf; το ΒΕΤΟ και σε επίπεδο εσωτερική&sigmaf; πολιτική&sigmaf; το δημοψήφισμα, το οποίο ειλικρινά πρέπει να μεταφράζεται στην χάραξη πολιτική&sigmaf; η οποία να είναι σύμφωνη με τη λαϊκή βούληση! Άλλωστε, δεν πρέπει να παραβλέπουμε το γεγονό&sigmaf; ότι το κρατοκεντρικό και παρεπόμενα άναρχο διεθνέ&sigmaf; σύστημα, αποτελεί πεδίο βία&sigmaf; και κατευνασμού. Όμω&sigmaf;, ποιο είναι τελικά το μέλλον τη&sigmaf; Ευρωπαϊκή&sigmaf; Ένωση&sigmaf; και τη&sigmaf; Ελλάδα&sigmaf;; Συνεκτιμώντα&sigmaf; τι&sigmaf; τρέχουσε&sigmaf; εξελίξει&sigmaf;, μπορούμε να οδηγηθούμε σε δύο συμπεράσματα. Αναμφίβολα, τα μέτρα λιτότητα&sigmaf; που επιβάλλονται στη χώρα είναι εύλογο να πυροδοτήσουν κοινωνικέ&sigmaf; αντιδράσει&sigmaf; τόσο στο εθνικό όσο και στο διεθνέ&sigmaf; επίπεδο (αναφερόμενοι κυρίω&sigmaf; στι&sigmaf; χώρε&sigmaf; του Νότου αλλά και όσε&sigmaf; υφίστανται παρόμοιε&sigmaf; οικονομικέ&sigmaf; δυσχέρειε&sigmaf;), γεγονό&sigmaf; που μεταφράζεται σε μεταβολή τη&sigmaf; πολιτική&sigmaf; τόσο των χωρών όσο και των θεσμών τη&sigmaf; Ευρωπαϊκή&sigmaf; Ένωση&sigmaf; προ&sigmaf; πιο αριστερέ&sigmaf; πολιτικέ&sigmaf;, λόγω του κοινωνικοκεντρικού χαρακτήρα του&sigmaf;. Το δεύτερο ενδεχόμενο αναφέρεται στην πραγματοποίηση ενό&sigmaf; Grexit,το οποίο θα αποτελέσει σταθμό για τον προσανατολισμό εξόδου και άλλων χωρών από το ευρωπαϊκό οικοδόμημα και συνεπώ&sigmaf; τη σταδιακή ολοκληρωτική κατάρρευση του ενωσιακού του χαρακτήρα καθώ&sigmaf; και την ανάδειξη άλλων περιφερειακών ενώσεων. (π.χ ομοσπονδοποίηση Ελλάδα&sigmaf;-Κύπρου ή ευρύτερη βαλκανική ένωση-συμμαχία). Δυστυχώ&sigmaf;, με έναν ανορθολογικό και εξευτελιστικό τρόπο που αγγίζει τα όρια τη&sigmaf; πολυεπίπεδη&sigmaf; πενία&sigmaf;, η Ελλάδα θα αποτελέσει τον πρόδρομο αναδιαμόρφωση&sigmaf; ή κατάρρευση&sigmaf; του ευρωπαϊκού κεκτημένου και συστήματο&sigmaf;. Το δέκα το καλό τη&sigmaf; Ευρωπαϊκή&sigmaf; Ένωση&sigmaf; (ω&sigmaf; προ&sigmaf; τον αριθμό ένταξη&sigmaf; των χωρών στην Κοινότητα),θα αναγεννηθεί έστω και έπειτα από μακρό διάστημα, από τι&sigmaf; στάχτε&sigmaf; τη&sigmaf;. Η Ευρώπη όμω&sigmaf;;

Κορέα: Μια νέα εποχή ( ; )

Υπάρχει τελικά αλυτρωτισμός στη F.Y.R.O.M;

Η προοπτική ένταξης στην Ε.Ε. για τις χώρες των Δυτικών Βαλκανίων και ο παράγοντας της Κίνας

Γερμανικές εκλογές 2017 – Μία συνολική αποτίμηση

Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω

Fair Trade Hellas: Προωθωντας τις αξιες του δικαιου και αλληλεγγυου εμποριου στην Ελλαδα

Επανεξεταζοντας το ρολο και τους ορους της Συνθηκης Σενγκεν

«ΜΠΟΡΟΥΜΕ» – Καμια μεριδα φαγητου χαμενη

Γιωργος Δημαρας: “Ειναι αναγκαια η διαμορφωση μιας διαφορετικης πολιτικης με βαση ενα διαφορετικο προτυπο ατομικης και συλλογικης συμπεριφορας”

Συνεντευξη απο την Μαρια Χιονη, καθηγητρια «Αγγλικης Ιατρικης & Νομικης Ορολογιας» στο Διδασκαλειο του Εθνικου Καποδιστριακου Πανεπιστημιου Αθηνων