Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται ένα μεγάλο ποσοστό απάθειας των φοιτητών προς το θεσμό των γενικών συνελεύσεων των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων της χώρας, καθώς και των ίδιων των πολιτικών χώρων που υπάρχουν στα πανεπιστήμια.
Εισέρχοντας πριν από κάποια χρόνια στα αμφιθέατρα των ιδρυμάτων θα διαπίστωνε κανείς την απαράμιλλη φοιτητική συμμετοχή στο φοιτητικό γίγνεσθαι. Οι γενικές συνελεύσεις (το ανώτατο όργανο του φοιτητικού κινήματος), οι φοιτητικές παρατάξεις, οι θέσεις, τα πλαίσια, οι προτάσεις και κατά ριπάς οι ερωτήσεις και τοποθετήσεις από ενδιαφερόμενους προβληματισμένους φοιτητές για ζητήματα υψίστης σημασίας για τη λειτουργία των ΑΕΙ και ΤΕΙ αντίστοιχα αλλά και για θέματα του κοινωνικού συνόλου είχαν ιδιαίτερη σημασία και προσέχονταν ιδιαιτέρως από όλους.
Σήμερα, λίγα χρόνια έπειτα τι άλλαξε;
Μήπως εσκεμμένα κάποιοι επιδιώκουν την υποδαύλιση και απαξίωση της πολιτικής ζωής;
Aυτό που υποστηρίζει τώρα μία μεγάλη μερίδα φοιτητών όντας απούσα από τις πολιτικές εξελίξεις και από τα δρώμενα, είναι η ύπαρξη λαικισμού και αναξιοκρατίας, είναι οι έντονες διαφορές των φοιτητικών χώρων καθώς και η απουσία του ορθού και υγιή συνδικαλισμού.
Επιπρόσθετα, αυτό που σύμφωνα με τους περισσότερους φοιτητές τους ενδιαφέρει όπως φαντάζει λογικό είναι η επιτυχής ολοκλήρωση των σπουδών τους και η έξοδος τους στην αγορά εργασίας. Ο,τιδήποτε παραταξιακό τους θεωρείται αδιάφορο, ανούσιο και ξένο.
Όμως κατά πόσο μπορεί να είναι σωστή αυτή η προσέγγιση; Καλό θα ήταν όσοι επικροτούν τα παραπάνω να αναλογιστούν την κρισιμότητα της όλης κατάστασης. Με την ψήφο, την παρουσία και τη φωνή τους, οι νέοι κυρίως μπορούν να δώσουν πνοή σε κάθε σχολή. Με τα όνειρα και τις αστείρευτες επιθυμίες τους για αλλαγή μπορούν να ανατρέψουν ο,τιδήποτε κατακρεουργεί το δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της παιδείας και να αναζωπυρώσουν ξανά το φοιτητικό κίνημα..
Οι νέοι σήμερα λόγω της πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης διστάζουν να προχωρήσουν μπροστά, όμως μόνο εκείνοι μπορούν να αγωνιστούν και να διασφαλίσουν κεκτημένα χρόνων και να παλέψουν για τα ιδανικά τους. Τίποτα δεν έχει χαθεί!
1 σχόλιο
ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΑ ΔΟΜΗΜΕΝΟ ΚΑΙ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ,ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗΣ ΕΚΤΑΣΗΣ…ΕΓΩ ΘΑ ΤΟΛΜΟΥΣΑ ΝΑ ΑΝΑΛΥΣΩ ΚΑΙ ΝΑ ΣΤΑΘΩ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΣΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗΣ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΑΡΑΤΑΞΕΙΣ..ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΑΝΕ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΚΑΙ ΠΑΡΑΓΟΥΝ ΑΚΟΜΗ ΜΕ ΣΤΡΕΒΛΟ ΤΡΟΠΟ,ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ….ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΣΧΗΜΑ ΤΗΣ ΦΙΛΙΑΣ,ΤΗΣ ΠΑΡΕΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΗΘΕΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ,ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΑΛΙΕΥΣΟΥΝ ΑΤΟΜΑ ΜΕ ΚΡΙΤΙΚΗ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΑ ΜΥΗΣΟΥΝ ΣΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΟ ΚΑΙ ΑΠΑΞΙΩΜΕΝΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ…ΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΚΑΔΗΜΑΙΚΟΙ ΧΩΡΟΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΤΗΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ ΚΑΙ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ ΩΣ ΜΕΣΑ ΟΡΘΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΚΟΜΜΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ.